Doorlichtingsrapport slachthuizen is slechts het startpunt

In het Vlaams Parlement werd het langverwachte rapport over de doorlichting van de Vlaamse slachthuizen voorgesteld. Deze kwam er na verschillende beelden van wantoestanden gedurende het voorbije jaar. Vlaams parlementslid Jelle Engelbosch reageert: “Het was een nuttige audit die onder meer aangeeft dat er een groeiend bewustzijn is binnen de sector. Nu moeten de aanbevelingen concreet omgezet worden in actiepunten, vooral betreffende verdovingstechnieken en controles.”

“We moeten ook de onderzoekers zelf bevragen”, aldus Engelbosch, “zo krijgen we een concreter zicht op de problemen. Er worden bijvoorbeeld te vaak elektrische prikkels gebruikt om de dieren te laten voortbewegen en de verdoving is, zeker bij grotere dieren, niet altijd even effectief”. Er is de laatste jaren een omschakeling naar bedwelming door middel van CO2, een dieronvriendelijke techniek die verstikking veroorzaakt. Er moet op zoek gegaan worden naar een meer diervriendelijke bedwelmingsmethode.

Het is duidelijk dat de technieken verbeterd kunnen en moeten worden, maar ook  de controle moet beter. “ Minister Weyts werkt aan een decreet dat de Inspectiedienst Dierenwelzijn ten allen tijde de toegang zal geven tot camerabeelden uit de slachthuizen. Op die manier verhogen we de transparantie en kunnen eventuele problemen snel gedetecteerd worden”, verklaart Engelbosch.

Tot slot is één van de  belangrijkste problemen de bevoegdheidsverdeling sinds de zesde staatshervorming.  Vlaanderen werd bevoegd voor dierenwelzijn, terwijl dierengezondheid bij het federale voedselagentschap (FAVV) bleef zitten. Vlaanderen zou zelf dierenartsen moeten kunnen aanstellen om toezicht te houden in slachthuizen, dat is op dit moment niet mogelijk. Verder moeten slachthuizen vandaag maar één toezichthouder op het dierenwelzijn (een zogenaamde AWO) in dienst hebben, ongeacht of men 100 of 5000 dieren slacht per dag.  Ook zijn de slachtinstallaties in sommige gevallen verouderd. Met enkele aanpassingen kunnen dieren veel comfortabeler en individueel behandeld worden. Van de verplicht aanwezige dierenartsen in het slachthuis moet er nu overigens maar één toezicht houden in de fase voor de slacht, terwijl de andere dierenartsen als vleeskeurders worden ingezet. “Ook dat moeten we herbekijken”, besluit Engelbosch.