Non-debat over huurindex

Gisteren had ik de bedenkelijke eer te mogen deelnemen aan het langverwachte non-debat over zes cent per maand.

De oppositie vond het immers nuttig om vorige week moord en brand te schreeuwen over het voortbestaan van de huurindexering.  Men wil graag laten uitschijnen dat deze harde rechtse regering  hiermee mensen over de rand duwt. De indexsprong had diezelfde burgers immers ook al op die rand gezet. 

Ze vergeten er wel altijd bij te vertellen dat de huidige federale regering sociale correcties heeft voorzien die de laagste lonen en de laagste inkomens vrijstellen van de indexsprong.  Bovendien heeft de huurindexering niets, maar dan ook niets te maken met de indexsprong.  De indexsprong is er gekomen om de competitiviteit van onze ondernemingen te versterken.  Als we die kromme redenering doortrekken moeten we alles onderhevig maken aan een indexsprong en heft de maatregel zichzelf op.

Het stoort me ook enorm dat een huiseigenaar per definitie een kapitalistische huisjesmelker is.  In de praktijk zijn het veelal hardwerkende tweeverdieners die hun spaarcenten aanvullen met een bijkomende lening om dat extraatje voor de kinderen bijeen gespaard te krijgen.  

Als men al een symboolpolitiek wil voeren, zou men beter een positief signaal geven aan deze investeerders.  Een steeds lager rendement, bijkomende eisen en weinig bescherming tegen wanbetaling doen de private huurmarkt jaar na jaar verschralen en jagen de huurprijzen de hoogte in. 

Juist diegenen die vandaag verkiezen om simplistische en goedklinkende bijdragen van ‘het kapitaal’ te eisen, zijn uiteindelijk verantwoordelijk voor de stijgende huurprijzen.

Je kan het debat hier bekijken vanaf 4:04: