Dunne lijn tussen selectie en discriminatie van huurders

Discriminatie op de huurmarkt is een probleem dat niet mag geminimaliseerd worden. Maar de lijn tussen selectie en discriminatie is soms een te dunne lijn. Wat voor de huurder discriminatie lijkt, is dat niet altijd. Meestal spelen er andere redenen om een huurder al dan niet te aanvaarden, zoals de betaalbaarheid. Op dit moment is er amper een vangnet voor betalingsproblemen, waardoor de verhuurder bijna altijd zeer streng is in zijn selectie.

De vastgoedsector leverde de laatste jaren veel inspanningen om discriminatie tegen te gaan. Die discriminatie is in veel gevallen ingegeven door het soms foutieve vooroordeel dat sommige groepen zich minder stipt aan de afspraken houden, of het financieel moeilijker hebben. Bij de minste twijfel kiest de verhuurder voor zekerheid. Vastgoedmakelaars hebben geprobeerd deze vooroordelen zoveel mogelijk bij te sturen, maar, verhuurders moeten wel kunnen blijven selecteren op basis van inkomen. Onderscheid tussen een inkomen uit arbeid of een vervangingsinkomen mag daarbij niet gemaakt worden. Een kader scheppen over dergelijke selectiecriteria kan veel twijfels wegwerken.

Naast duidelijke selectiecriteria, moet er ook werk gemaakt worden van een betere bescherming van verhuurders. Enkel zo kan ervoor gezorgd worden dat verhuurders minder streng worden in hun selectie, en niet steeds dezelfde mensen uit de boot vallen.